Ἡ γιορτή τῆς ἐνδοξης Κοίμησης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τό μικρό Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ, εἶναι μέρα χαρᾶς καί ἀνάστασης. Εἶναι μέρα νίκης καί θριάμβου τῆς ἀνθρώπινης φύσης κατά τοῦ θανάτου. Ὁ θάνατος τῆς Παναγίας ἔγινε «διαβατήριο ζωῆς» καί «κλῖμαξ πρός οὐρανόν». Ἐκείνην «τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν». Μέ τό θάνατό της ἔγινε μητέρα τῆς ζωῆς. Ἀρχή τῆς ἀνθρώπινης ἀφθαρσίας. Ἐνίκησε ὅπως ὁ Κύριος τόν θάνατο. Ἐλευθέρωσε τήν ἀνθρώπινη φύση ἀπό τή δουλεία τῆς φθορᾶς. Γι᾿ αὐτό ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στή γῆ καί στόν οὐρανό, ἡ στρατευομένη καί ἡ θριαμβεύουσα, προσκυνεῖ τήν ἄχραντη εἰκόνα της καί ψάλλει μέ ἀναστάσιμη χαρά: «Κεχαριτωμένη χαῖρε ὁ Κύριος μετά Σοῦ». Καί «αἱ γενεαί αἱ πᾶσαι μακαρίζομέν Σε τήν μόνην Θεοτόκον».
Ἕνα τροπάριο τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου λέει: «Ἐξίσταντο ἀγγέλων αἱ δυνάμεις ἐν τῇ Σιών σκοπούμεναι, τόν οἰκεῖον Δεσπότην γεναικεῖαν ψυχήν χειριζόμενον». Τά ἔχασαν, οἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἀγγέλων, μιά μέρα στή Σιών γιατί εἶδαν κάτι πού τούς ἔκανε καί γούρλωσαν τά μάτια. Τί ἦταν αὐτό; Κατέβηκε ὁ Παντοκράτορας Θεός καί παρέλαβε βγαίνοντας ἀπό τό σῶμα, τήν ψυχή μιᾶς γυναίκας (τῆς Παναγίας) στήν ἀγκαλιά Του καί τήν πῆρε στό οὐρανό μέ δόξα.
Ἡ Παναγία ἀπό μικρή ἀφιέρωσε τήν ζωή της ὁλοκληρωτικά στό Χριστό. Τά θυσίασε ὅλα γιά τήν ψυχή, τόν Χριστό καί τήν αἰώνια ζωή. Ἔζησε μέ μνήμη Θεοῦ καί μνήμη θανάτου.
Ποιό ἦταν τό ἀποτέλεσμα;
Ἐγέμισε μέ εὐσέβεια, ἀγάπη, καλωσύνη, τέτοια καλωσύνη, ἀρετή καί ἀνθρωπιά πού δέν τήν ξανασυνάντησε ὁ κόσμος. Καί ὅταν ἔφθασε ἡ μέρα νά φύγει ἀπό τόν κόσμο αὐτό ἡ Παναγία δέν ἀγωνιοῦσε, δέν οὔρλιασε, δέν ἔσκουζε ἀλλά προσευχόταν μέ γαλήνη καί ἡρεμία καί ἔλεγε: «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων, συνανθροισθέντες ἐνθάδε, Γεθσημανῆ τό χωρίῳ, κηδεύσατέ μου τό σῶμα καί Σύ Υἱέ καί Θεέ μου παράλαβέ μου τό πνεῦμα».
Ἀγαπητοί μου φίλοι, ἀπόστολοι, ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐλᾶτε νά μέ κηδεύεσετε καί Σύ Υἱέ καί Θεέ μου ἔλα νά μέ παραλάβεις.
Μέ ἕνα ἅγιο θάνατο ἐπεσφράγισε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος τή ζωή της πού ἀπ᾿ ἐκείνη τήν ἡμέρα ἐνῶ ἦταν στήν ἐπίγεια ζωή της μικρή, ἀσήμαντη, ἄγνωστη, μιά ἁπλή χωριατοπούλα, μιά φτωχή γυναίκα ἔγινε Βασίλισσα τῶν οὐρανῶν, πού τήν δοξάζει ὅλος ὁ κόσμος καί μεγαλύνει τό ὄνομά της καί τή μακαρίζουν πᾶσαι αἱ γενεαί. Καί τήν ἐπικαλεῖται κάθε ἄνθρωπος πού πιστεύει στό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Νά τήν ἐπικαλούμαστε τήν Παναγία. Νά τήν τιμᾶμε. Τό ἀξίζει γιά χίλιους δυό λόγους. Ἀλλά ἐπιπλέον νά τή μιμούμαστε. Ὄχι στίς χειρονομίες, στούς μορφασμούς, κάποια λεπτομέρεια ἤ κάποιο ἔργο της ἀλλά νά τή μιμούμαστε στά μυαλά, στήν καρδιά, στήν τοποθέτηση καί στήν πορεία της. Αὐτή εἶναι ἡ μεγαλύτερη τιμή καί δόξα γιά τήν Παναγία μας.
Χρόνια πολλά καί θεάρεστα!
Ἡ Παναγία νά εἶναι πάντοτε κοντά μας, μαζί μας, βοηθός ἀνάμεσά μας, χαρά μας καί εὐφροσύνη μας.
Μέ τιμή, εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ,
Ὁ Ἐφημέριος
π. Ἰωήλ
Comments