Ὀκτώ ἡμέρες, μετά τήν Γέννηση τοῦ Σωτῆρος, ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Μαρία, τηρώντας τόν Μωσαϊκό Νόμο, ἔφεραν τό «παιδίον Ἰησοῦν» στό Ναό γιά νά περιτμηθεῖ.
Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀπό ἀμέτρητη φιλανθρωπία καταδέχθηκε νά περιβληθεῖ τήν ἀνθρώπινη φύση πού ὁ ἴδιος ἔπλασε, ἔφθασε σέ τέτοιο σημεῖο φιλευσπλαγχνίας ὥστε νά ἀναλάβει ἀκόμα καί τήν ἐκπεσμένη καί φθαρεῖσα κατάστασή της χωρίς νά ὑποδουλωθεῖ στήν ἁμαρτία.
Μέ τήν ἀφαίρεση τῆς ἀκροβυστίας του, σύμβολο τῆς θνητότητας τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, Ἐκεῖνος ὁ Καθαρός καί Ἀναμάρτητος καταδέχθηκε νά λάβει σημάδι τῆς συμφιλίωσης, πού ὁ Θεός καί Δημιουργός τοῦ Νόμου εἶχε ὁ Ἴδιος καθιερώσει. Οἱ λίγες σταγόνες αἵματος πού ἔχυσε αὐτήν τήν ἡμέρα ἦσαν προμήνυμα γιά τό Αἷμα πού, ὄχι πολύ ἀργότερα, θά ἔχυνε πάνω στό Σταυρό, γιά νά ξεπλύνει τίς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου καί νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν καταδίκη τοῦ Ἀδάμ. Γι᾿ αὐτό, μαζί μέ τήν περιτομή τοῦ Κυρίου ἑορτάζουμε στήν πραγματικότητα ὁλόκληρο τό μυστήριο τῆς Σωτηρίας μας.
Μέ τήν περιτομή τοῦ Δευτέρου Ἀδάμ, λαμβάνει τέλος ἡ σαρκική περιτομή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ἐγκαινιάζεται ἡ πνευματική περιτομή τῆς Καινῆς Διαθήκης πού εἶναι τό Χριστιανικό Βάπτισμα. Τό βάπτισμα συμβολίζει ὅτι ἀνήκουμε στόν καινούργιο λαό ὄχι πιά μέ τήν ἀφαίρεση τοῦ νεκροῦ σαρκίου ἀλλά μέ τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τόν ἴδιο τό θάνατο, διά τῆς κοινωνίας στόν ζωοποιό θάνατο καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου.
Γιά τό λόγο αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί οἱ Ἀπόστολοι ἐναντιώθηκαν μέ ζῆλο σέ ὅσους θέλησαν νά πείσουν τούς προσήλυτους, τούς προερχόμενους ἀπό τά ἔθνη, νά περιτμηθοῦν. Διότι «γιά ἐκείνους πού μέ τήν πίστη ἑνώθηκαν μέ τόν Ἰησοῦ Χριστόν, οὔτε ἡ περιτομή ἔχει καμμία ἰσχύ γιά δικαίωση, οὔτε ἡ ἀκροβυστία, ἀλλά ἰσχύει μόνο πίστη πού ἀποδεικνύεται ζωντανή καί ἐνεργός μέ τά ἔργα τῆς ἀγάπης» (Γαλ. 5,6). Θέτοντας τέρμα στή διδασκαλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γιά τήν περιτομή Του, ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ ἑπομένως στήν περιτομή τῆς καρδιᾶς, στήν πνευματική ἀνακαίνιση.
Τήν ἴδια ἡμέρα ἔγινε καί ἡ ὀνοματοδοσία ΙΗΣΟΥΣ, δηλαδή «Σωτήρ» πού δείχνει τήν ἀποστολή Του, συνοψίζει καί ἐκφράζει ὁλόκληρο τό μυστήριο τῆς σωτηρίας μας.
Στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ ἐπιτελοῦνται θαύματα, ἰάσεις, φυγαδεύονται οἱ δαίμονες καί μέ τήν ἀδιάλειπτη ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός Του «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν» τό Ἴδιο τό Πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας θά φωτίσει τίς σκέψεις μας, θά ἐμπνεύσει τήν διαγωγή μας, θά καθαρίσει τά πάθη μας, θά κατοικήσει στήν καρδιά μας.
Ἡ μνημόνευση τῆς Περιτομῆς τήν ὄγδοη ἡμέρα μετά τήν Γέννηση εἶναι ἑπομένως καί ἑορτασμός τοῦ ἁγίου Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ καί τῆς εὐχῆς πού μᾶς παρέχει τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Αρχιμ. π.Ιωήλ
Comments