ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ AΝΘΡΩΠΟΣ

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει: «Οἱ μέρες περνοῦν τρέχοντας, τά χρόνια τελειώνουν, τί καλό ἔχει πραγματο­ποιη­θεῖ ἀπό μᾶς στό διάβα τοῦ χρόνου»;

Τέσσερα πράγματα δέ γυρίζουν πίσω: τά λόγια πού ξεστόμισες, τό βέλος πού ἐκτόξευσες, ἡ εὐκαιρία πού ἔχασες γιά κάτι καλό καί ὁ χρόνος πού δέν ἀξιοποίησες.

Βρισκόμαστε μπροστά σέ μιά νέα χρονιά καί ἡ σκέψη ὅλων περιστρέφεται γύρω ἀπό τήν ἀξιοποίηση τοῦ χρόνου. Τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης, ἡ καταναλωτική κοινωνία καί ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα καλλιεργοῦν ἔντεχνα μιά δεισιδαιμονική ἀντίληψη γιά τήν ἀλλαγή τοῦ χρόνου. Ἡ ἀλλαγή τῆς ζωῆς μας δέ θά γίνει δεισιδαιμονικά μέ τήν ἀλλαγή τοῦ χρόνου μέ πέταλα, σκόρδα, κρεμμύδια, ποδαρικό ἤ ὅ,τιδήποτε ἄλλο φέρνει γούρι, ἀλλά μέ τήν ἀλλαγή τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς. Καί στήν προσπάθεια αὐτή ἔχουμε ἀνάγκη τή χάρη καί τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ.

Ὅλος ὁ χρόνος θά σοῦ πάει καλά, ὄχι ἄν ξενυχτίσεις καί πιεῖς τήν παραμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς, ἀλλά ἄν αὐτή τή μέρα καί ὅλες τίς ἄλλες ζεῖς, ὅπως θέλει ὁ Θεός. Ὁ σωστός τρόπος, πού γιορτάζουμε ὅλες τίς  γιορτές τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι ἡ καθαρή συνείδηση καί ἡ ζωή ἡ ἀπαλλαγμένη ἀπό παραπτώματα.

Ὁ προφήτης καί βασιλιάς Δαυΐδ λέει ὅτι ματαιοπονεῖ ὁ ἄνθρωπος πού δέ βάζει θεμέλιο τῆς ζωῆς του τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἤ ἀδιαφορεῖ γιά τήν προστασία τοῦ Θεοῦ. «Ἐάν μή Κύριος οἰκοδομήσει οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, ἐάν μή Κύριος φυλάξῃ πόλιν εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων» (Ψαλμ. 126,1).

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἄσοφοι ἀλλ᾿ ὡς σοφοί ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι» (Ἐφεσ. 5, 15). Προσέχετε πῶς ζεῖτε. Μή ζεῖτε ἀπερίσκεπτα, ἀλλά μέ σύνεση, γιατί οἱ ἐποχές μας εἶναι παραπλανητικές καί μᾶς ἀποπροσανατολί­ζουν καί θά χαθοῦμε. Νά ἐξαγοράζουμε σωστά τόν καιρό. Νά ἀνταλλάσσουμε σωστά τά ἐπίγεια μέ ἐπουράνια, τά φθαρτά μέ ἄφθαρτα καί τά πρόσκαιρα μέ αἰώνια. Νά μήν τόν πουλᾶμε ὅσο-ὅσο. Νά μήν σκοτώνουμε τόν καιρό μας.

Στό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο (13, 6-9) ἀναφέρεται ἡ διδακτι­κότατη παραβολή τῆς ἄκαρπης συκῆς: Ἕνας κτηματίας εἶχε ἕνα ἀμπέλι καί τό ἀνέθεσε σέ κάποιον ἀμπελουργό. Στήν ἄκρη τοῦ χωραφιοῦ εἶχε μιά συκιά. Κάποτε ὁ κτηματίας ἐπισκέφθηκε τή συκιά καί εἶδε ὅτι δέν ἔκανε καρπό. Γι᾿ αὐτό καί διέταξε νά τήν ξεριζώσουν, νά τήν κόψουν, νά τήν πετάξουν, νά τήν κάψουν. Ὁ ἀμπελουργός ὅμως ζήτησε «ἄφες αὐτήν καί τοῦτο τό ἔτος». Ἡ μεσολαβητική του παράκληση εἶναι ἀποκαλυπτική καί διαφωτιστική. Μᾶς βοηθεῖ νά ἐννοήσουμε τήν ἀξία καί τόν προορισμό τοῦ νέου ἔτους. Ὁ Θεός ἀφήνει τήν ψυχή μας ἄλλη μιά χρονιά ἐλπίζοντας σέ κάποια καρποφορία. Μᾶς δίνει μιά παράταση. Ἔχουμε ἐλλείψεις, ἐλαττώματα, ἀδυναμίες, ἁμαρτίες. Πόσα χρόνια ἀριθμεῖ ὁ καθένας μας; Καί πῶς τά διαθέσαμε; Γιά τίς ἐργασίες μας καί γιά τίς ἀνάγκες μας καί ὄχι σπάνια γιά... νά ἁμαρτάνουμε. Ἀλλά γιά τόν καταρτισμό μας; Γιά νά γίνουμε ὅπως μᾶς θέλει ὁ Θεός; «Κύριε, παράτεινον τό ἔλεός σου, τοῖς γινώσκουσί σε... ».

Ἔλεγε ὁ μεγάλος Ρῶσος ποιητής, ὁ ἐθνικός ποιητής τῆς Ρωσίας, ὁ Πούσκιν:

-Κάθε πρωΐ πού ξυπνᾶς νά κάνεις τήν προσευχή σου. Καί στήν προσευχή σου νά παρακαλεῖς τόν Θεό, νά μή σέ ἀφήσει νά χάσεις τήν ἡμέρα σου ἄσκοπα καί ἀνώφελα, ἀλλά νά τήν ἀξιοποιήσεις γιά τήν αἰωνιότητα.

Καί μαζί μέ τήν  παράκληση αὐτή πρός τό Θεό, νά βάζουμε καί τήν εὐχαριστία τοῦ ἄλλου ποιητῆ, τοῦ Βερίτη:

-Σ᾿ εὐχαριστῶ Χριστέ πολύ, πού βάζεις μιάν ἀνατολή μετά ἀπό κάθε δύση...

Καινούργιος χρόνος πάλι ξημερώνει

καί σβήνει καί χάνεται ὁ παλιός,

Μ᾿ ἐλπίδες ὁ Θεός νά τόν χρυσώνει

καί νἆν᾿  εὐλογημένος καί καλός... (Γ. Βερίτης)

Ἀρχιμ. Ἰωήλ