Σήμερα εἶναι διάχυτη ἡ παρεξήγηση σέ πολύ κόσμο ὅτι ἡ Ἐκκλησία λέει «πίστευε καί μή ἐρεύνα» Δέν ὑπάρχει πιό ἀνόητη συκοφάντηση καί ἄδικη παρεξήγηση γιά τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Χριστός, ἡ Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει ἐπιτακτικά: Ἐρευνᾶτε, ψάχνετε, ἐρευνᾶτε. Τό πρόβλημα εἶναι τίς περισσότερες φορές ὅτι ψάχνουμε μέ λάθος τρόπο.
Δέν εἶναι κακό νά ἀμφισβητοῦμε. Κακό εἶναι νά ἀπορρίπτουμε χωρίς νά ἐρευνοῦμε, ἐπειδή ἔτσι μᾶς βολεύει. Κακό εἶναι νά μήν παίρνουμε στά σοβαρά τό πρόσωπο, τή ζωή καί τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ποτέ δέν εἶπε «πίστευε καί μή ἐρεύνα». Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ψάχνουμε, νά ἐρευνοῦμε γιά τήν ἀλήθεια τῶν γεγονότων τῆς σωτηρίας μας. Αὐτό ἔκανε ὁ Θωμᾶς.
Γιατί ὁ Θωμᾶς εἶχε τόσο πολύ ἀγωνία νά βεβαιωθεῖ γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ; Διότι, ἄν ὁ Χριστός δέν εἶχε ἀναστηθεῖ, ὁ Θωμᾶς καί οἱ ἀπόστολοι θά ἦταν τά πιό ἀξιολύπητα πρόσωπα τῆς ἱστορίας. Τρία χρόνια ἄφησαν τά πάντα (οἰκογένειες, ἐργασίες καί σπίτια) καί ἀκολούθησαν κάποιον, πού τόν πίστεψαν ὡς σωτήρα τους καί ξαφνικά εἶδαν τό δάσκαλό τους νά μήν μπορεῖ νά σώσει οὔτε τόν ἑαυτό του καί νά πεθαίνει μέ τή ρετσινιά τοῦ κακούργου πάνω στό σταυρό. Ἴσως νά μήν ὑπῆρξε ποτέ ἄνθρωπος πάνω στή γῆ, πού νά δοκίμασε μεγαλύτερη ἀπογοήτευση ἀπό τήν ἀπογοήτευση, πού δοκίμασαν οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ὅταν εἶδαν τήν πλάκα τοῦ τάφου νά θάβει τήν ἐλπίδα τους, ὅταν εἶδαν τήν ἐλπίδα τους νά θάβεται μέσα σ᾿ ἕνα τάφο. Ἀκόμα καί ὅταν εἶδα τόν τάφο ἄδειο οἱ μαθητές καί οἱ μυροφόρες στήν ἀρχή πίστεψαν ὅτι κάποιος ἔκλεψε τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι ἡ ἀπελπισία τους ἔφθασε στό ἀποκορύφωμά της. Καί ξαφνικά βλέπουν τήν πεθαμένη καί θαμένη ἐλπίδα τους μπροστά τους ὁλοζώντανη.
Μετά ἀπό μιά τέτοια ἀπογοήτευση ἦταν πολύ φυσικό νά φοβᾶται ὁ Θωμᾶς ὅτι αὐτό πού εἶδαν οἱ μαθητές τήν πρώτη φορά, ὅταν αὐτός ἔλειπε, ἦταν φαντασία καί ὄνειρο. Γι᾿ αὐτό ἔχει ἐλαφρυντικά πού δέν πίστεψε. Καί ὁ Χριστός βλέποντας ὅτι ἡ ἀπιστία δέν ὀφειλόταν σέ προκατάληψη καί πωρωμένη καρδιά ἀλλά σέ εἰλικρινῆ ἀμφισβήτηση, ξαναπαρουσιάζεται παρόντος τοῦ Θωμᾶ καί τόν ἐπαινεῖ γιά τήν ἀπιστία του καί τόν καλεῖ νά τόν ψηλαφήσει μέ τά ἴδια του τά χέρια γιά νά πιστέψει ὅτι ὅλα εἶναι ἀλήθεια. Αὐτός πού τόν ἐμπιστεύθηκαν τρία χρόνια δέν τούς πρόδωσε, δέν τούς κορόιδεψε, ἀλλά τήρησε τίς ὑποσχέσεις του.
Τώρα πιά τά πρώην σκιαγμένα ἀνθρωπάκια, πού δέν τολμοῦσαν νά ξεμυτίσουν ἔξω ἀπό τά σπίτια πού εἶχαν κρυφθεῖ, ξεχύνονται σ᾿ ὅλη τήν οἰκουμένη καί ἀναστατώνουν ὅλο τόν κόσμο ὄχι μέ φιλοσοφίες καί νερόβραστες φλυαρίες, ἀλλά μέ τή μαρτυρία ἑνός γεγονότος, πού τό εἶδαν μέ τά μάτια τους καί τό ψηλάφισαν μέ τά χέρια τους ὅτι δηλ. Χριστός Ἀνέστη.
Ἄς εὐχαριστήσουμε τό μεγάλο εὐεργέτη ἀπόστολο Θωμᾶ, πού γιά χάρη μας διώχνει σήμερα ἀπ᾿ ὅλους μας κάθε ἀμφιβολία ὅτι Χριστός Ἀνέστη.
Άρθρο του π. Ιωήλ απο το βιβλίο: Το Ψωμί της Ζωής, έκδοσης του Ι.Ν. Αγίου Νεκταρίου Πρέβεζας
Comments