Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀναφέρεται στήν περιγραφή τῆς Κρίσεως, τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, πού θά ξαναέρθει γιά νά ἀποδώσει στόν καθένα τόν μισθό του ἀνάλογα μέ τόν κόπο του. Εἶναι τό πιό γλυκύ καί παρήγορο εὐαγγέλιο, διότι σκορπίζει στίς ψυχές μας τή μεγαλύτερη γαλήνη, ἀνακούφιση καί ἐλπίδα. Μᾶς μιλάει γιά μιά συνάντηση μέ τόν Χριστό, πού ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς, καί μόνο ἀπό μᾶς, ἄν θά εἶναι αἰτία χαρᾶς καί εἰρήνης ἤ αἰτία τρόμου. Ἡ συνάντηση μαζί Του θά εἶναι αἰτία χαρᾶς καί εἰρήνης, ἄν δείξουμε ἀγάπη στούς ἀδελφούς μας πού ἔχουν ἀνάγκη. Καί ἀνάγκη δέν ἔχουν μόνο, ὅσοι πεινοῦν καί διψοῦν καί εἶναι γυμνοί, ξένοι, στή φυλακή καί ἄρρωστοι, ἀλλά καί ὅσοι εἶναι ζητιάνοι τῆς ἀγάπης μας ὅπως ὁ δύστροπος σύζυγός μας, τά κουραστικά καί ἀπαιτητικά παιδιά μας, οἱ φθονεροί ἀδελφοί μας, οἱ ἐνοχλητικοί γείτονες καί γενικά κάθε κοντινός μας ἄνθρωπος πού μᾶς ἐνοχλεῖ καί μᾶς «χαλάει τή ζαχαρένια» μας. Ὅσο πιό πολύ μέ κατανόηση καί συμπάθεια βλέπουμε αὐτά τά ἐνοχλητικά πρόσωπα, ὅσο πιό πολύ τούς προσφέρουμε ἀνυπόκριτα τό χαμόγελο, τή γλυκιά μας κουβέντα, τή ζεστή παρέα μας καί ὅταν ὅλα αὐτά τά κάνουμε, ἐπειδή εἶναι πλάσματα καί παιδιά τοῦ Χριστοῦ, τόσο πιό πολύ ἡ συνάντηση μέ τόν Χριστό, θά εἶναι αἰτία χαρᾶς καί εἰρήνης. Ἑπομένως ἄν θά εἴμαστε ἀνάμεσα στά πρόβατα ἤ στά ἐρίφια, δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τήν αὐστηρότητα τοῦ κριτή πού θά κάνει τή μέλλουσα κρίση, ἀλλά ἀπό τή δική μας προθυμία νά δείξουμε ἀγάπη σέ ὅλους αὐτούς καί κυρίως σ᾿ αὐτούς πού δέν μᾶς δείχνουν ἀγάπη. Τό γεγονός τῆς μελλούσης Κρίσεως προϋποθέτει καί τήν πίστη μας στό γεγονός τῆς Ἀνάστασης. Μέ τό σημερινό Εὐαγγέλιο ὁ Χριστός μᾶς λέει: «Δέν ἐπιτρέπεται νά ρωτᾶμε ποιός πῆγε καί γύρισε». Πρῶτος ὁ Χριστός πῆγε καί γύρισε, νίκησε τό θάνατο καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν. Καί σήμερα καί πάντοτε εἶναι ζωντανός μπροστά μας νά μᾶς θυμίζει ὅτι μᾶς περιμένει σ᾿ αὐτή τή γλυκιά συνάντηση τῆς Δευτέρας Του παρουσίας. Ὀνομάζεται Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω, ἐπειδή εἶναι ἡ τελευταία μέρα τῆς κρεοφαγίας πρίν ἀπό τό Πάσχα. Ἀπό αὐτήν ἐξαιροῦνται βέβαια οἱ ἀσθενεῖς. Ἐπειδή οἱ δύο προηγούμενες παραβολές καί κυρίως ἡ παραβολή τοῦ Ἀσώτου πρόβαλαν τήν φιλανθρωπία καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἐπειδή ὑπάρχει κίνδυνος νά ξεθαρρέψουμε καί νά περνοῦμε τόν καιρό μας μέ ἀμέλεια, νά ἐπιμένουμε στήν ἁμαρτία καί νά μᾶς βρεῖ ξαφνικά ὁ θάνατος, ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα φέρνει στή μνήμη μας τή φοβερή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ· γιά νά μᾶς θυμίσει ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι μόνο φιλάνθρωπος ἀλλά καί δικαιότατος Κριτής, πού θά ἀποδώσει στόν καθένα κατά τά ἔργα του. Ἐπίσης, ἐπειδή ἡ Ἐκκλησία θέλει νά μᾶς ξυπνήσει ἀπό τόν ὕπνο τῆς ἀμέλειας καί νά ἐπιδοθοῦμε στήν ἐργασία τῶν ἀρετῶν, μᾶς προτρέπει νά εἴμαστε φιλάνθρωποι καί νά ἐκφράζουμε συμπάθεια πρός τόν πλησίον. Σπουδαῖα μηνύματα τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀπόκρεω:

• Σημασία δέν ἔχει πότε θά γίνει ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου, ἀλλά ἄν θά εἶμαστε ἕτοιμοι νά συναντήσουμε τόν Χριστό.

• Κανένα κακό δέ θά μείνει ἀτιμώρητο καί κανένα καλό ἀβράβευτο.

• Κάθε καλό ἤ κακό πού κάνουμε στόν ἄλλο εἶναι σάν νά τό κάνουμε στόν ἴδιο τόν Χριστό.

Λέει ἕνα τροπάριο: «Ἐπί τῆς δίκης τῆς φοβερᾶς», ὅταν θά φτάσουμε μπροστά σ᾿ ἐκεῖνο τό δικαστήριο, καί τώρα βέβαια ὅταν σκεπτόμαστε τά ἔργα μας, διαπιστώνουμε ὅτι «ἄνευ κατηγόρων ἐλεγχόμεθα». Δέ χρειάζεται νά μοῦ διαβάσουν κάποια κατηγορία. «Ἄνευ μαρτύρων κατακρίνομαι. Αἱ γάρ βίβλοι τοῦ συνειδότος ἀναπτύσσονται». Ἀνοίγει τό βιβλίο πού λέγεται «συνείδηση», περνάει ἡ σκέψη μου ἀπό τά ἔργα μου, καί «ἄνευ κατηγόρων ἐλέγχομαι»· «ἄνευ μαρτύρων κατακρίνομαι». «Τά γάρ ἔργα μου τά κεκρυμμένα ἀνακαλύπτονται». Τά θυμᾶμαι καί καταλαβαίνω πόσο ἄσχημα ἦταν, καί ποῦ μέ σπρώχνουν. Καί καταλήγει τό τροπάριο: «Πρίν μέ καταδικάσεις Κύριε, «μνήσθητί μου», ἐλέησέ με, συγχώρεσέ με».

Ἀρχιμ. Ἰωήλ Νικολάου

Η δευτέρα παρουσία του Χριστού. Πηγή: Ρομφαία