Ἡ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ἡ χάρη καί ἡ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὀφείλεται ὄχι στό σχῆμα του, ὅτι δηλαδή εἶναι σταυρός, ἀλλά στό ὅτι εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, τό ὄργανο διά τοῦ ὁποίου ὁ Χριστός ἔσωσε τόν κόσμο.

Εἶναι τό θυσιαστήριο, στό ὁποῖο προσέφερε τόν ἑαυτό Του θυσία γιά ὅλο τόν κόσμο, ὡς θύτης καί ὡς θῦμα. Ὅλη ἡ κένωση, πτωχεία, ἐξουθένωση, ταλαιπωρία, ὀδύνη, θάνατος, πού ἔλαβε γιά μᾶς, κορυφώνονται στόν Σταυρό.

Στόν Σταυρό ἔζησε τόν βαθύτερο πόνο, καί τόν μεγαλύτερο ἐξευτελισμό γιά μᾶς. Ἔγινε ὑπέρ ἡμῶν κατάρα γιά νά ἐλευθερώσει ἐμᾶς ἀπό τήν κατάρα τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ νόμου. Ὅλο τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, ὅλη ἡ φιλανθρωπία Του συνοψίζονται στόν Σταυρό Του. Ὅταν κάποιος, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ρώτησε εἰρωνικά ἕναν ἀπό τούς θεοφόρους πατέρες μας, ἐάν πιστεύει στόν Ἐσταυρωμένο, αὐτός ἀπάντησε: «Ναί, πιστεύω σ᾿ Αὐτόν πού σταύρωσε τήν ἁμαρτία».

Στόν Σταυρό ὁ Θεάνθρωπος Χριστός ἔλυσε τήν τραγωδία τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας πού προκάλεσε ἡ ἀνυπακοή τῶν πρωτοπλάστων, «γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ» καί ἐπαναπροσανατόλισε τήν ἐλευθερία μας στόν δημιου­ργό της, τόν Τριαδικό Θεό.

Στόν Σταυρό νίκησε τόν θάνατό μας -«θανάτῳ θάνατον πατήσας»- μέ τό νά κάνει δικό Του τόν δικό μας θάνατο, καί μέ τήν Ἀνάστασή Του μᾶς χάρισε ζωή καί ἀφθαρσία.

Διά τοῦ Σταυροῦ μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν Θεό Πατέρα καί μᾶς χάρισε τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας.

Στόν Σταυρό ἀπέδειξε μέ τόν πιό πειστικό τρόπο ὅτι μᾶς ἀγαπᾶ μέ ἄπειρη ἀγάπη, ἀκόμη καί τήν ὥρα πού Τόν σταυρώνου­με.

Διά τοῦ Σταυροῦ μᾶς συνήγαγε καί μᾶς ἕνωσε σέ ἕνα σῶμα, τά πρώην διασκορπισμένα τέκνα τοῦ Θεοῦ, γκρέμισε τά ἀδιαπέρα­στα τείχη πού μᾶς χώριζαν καί «ἔκτισε ἐν ἑαυτῷ τόν καινόν ἄνθρωπον».

Στόν Σταυρό καθάρισε καί ἁγίασε οὐρανό, ἀέρα καί γῆ, διότι σταυρώθηκε κάτω ἀπό τόν οὐρανό, ἀνυψώθηκε στόν ἀέρα καί τό πανάγιο αἷμα Του ἔσταξε στήν γῆ.

Στόν Σταυρό προσέφερε θυσία καθολική γιά ὅλη τήν γῆ καί καθαρισμό κοινό γιά ὅλη τήν ἀνθρώπινη φύση, γι᾿ αὐτό καί ἔπαθε ἔξω τῆς πόλεως καί ἐκτός τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, ὅπως θεολογεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

  Στόν Σταυρό μέ τή δική Του «πεπληρωμένην ταπεινώσεως ὕψωσιν» (γεμάτη ἀπό ταπείνω­ση ὕψωση), ὅπως λέγει ἀρχαία εὐχή, ὕψωσε καί τή δική μας φύση πού «διά τῆς ψευδοῦς ὑψώσεως καί ματαίας οἰήσεως» εἶχε «μέχρις ἅδου καταβιβασθῆ» (μέ τήν ψεύτικη ὕψωση καί μάταιη οἴηση εἶχε καταβιβασθεῖ μέχρι τόν Ἅδη).

Στόν Σταυρό φανέρωσε ὅτι αὐτός ὁ κόσμος δέν εἶναι ἡ τελική πραγματικότητα, ἀλλά ἡ ὁδός πρός τήν τελική πραγματικότητα, ἐάν μέσα σ᾿ αὐτόν ἀγωνισθοῦμε σταυρικά κατά τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας. Ἀπο­κατέ­στη­σε ἔτσι τό θετικό νόημα τοῦ κόσμου.

Στόν Σταυρό ἀπεκάλυψε τόν ἑαυτό Του ὡς τόν μόνο εὐεργέτη καί σωτῆρα, λυτρωτή καί ζωοδότη τοῦ σύμπαντος κόσμου, καί κατέλυσε ὁριστικά τό ἔργο τοῦ διαβόλου, τίς μεθόδους καί πανουργίες του, τίς πλάνες, τήν δύναμη καί τήν ἐξουσία του στούς ἀνθρώπους. Γι᾿ αὐτό καί ὁ διάβολος «φρίττει καί τρέμει μή φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τήν δύναμιν», ἐνῶ ἐμεῖς μέ τήν Ἐκκλησία ψάλλου­με:

«Ἐσταυρώθης δι᾿ ἐμέ, ἵνα ἐμοί πηγάσῃς τήν ἄφεσιν, ἐκεντήθης τήν πλευράν, ἵνα κρουνούς ζωῆς ἀναβλύσῃς μοι, τοῖς ἥλοις προσήλωσαι, ἵνα ἐγώ τῷ βάθει τῶν παθημάτων σου, τό ὕψος τοῦ κράτους σου πιστούμενος κράζω σοι· Ζωοδότα Χριστέ, δόξα καί τῷ Σταυρῷ Σῶτερ καί τῷ πάθει σου».

Ὁ ἐπί τοῦ Σταυροῦ θάνατος τοῦ Κυρίου εἶναι ζωοποιός καί λυτρωτικός, προσφέρει ζωή καί λύτρωση.

Γιατί φορᾶμε τόν σταυρό; Τί συμβολίζει;

Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ σύμβολο καί μαρτυρία πίστης γιά τούς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς. Πάνω σέ αὐτόν, ὁ Ἰησοῦς ἐξαγόρασε μέ τήν ἀπέραντη ἀγάπη Του τή σωτηρία τῶν ἀνθρώ­πων. Οἱ περισσότεροι Χριστιανοί φορᾶμε στόν λαιμό μας ἕναν σταυρό. Μικρό ἤ μεγαλύτερο, φανερό ἤ κρυμμένο κάτω ἀπό τό ἔνδυμά μας, ἔχουμε τόν σταυρό συνέχεια μαζί μας.

Ποιά εἶναι ἡ σημασία τοῦ σταυροῦ στή ζωή μας καί στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας;

Ὁ Σταυρός ἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ ἀνθρώπινη λογική ποτέ δέν θά μπορέσει νά ἑρμηνεύσει πλήρως τό κορύφωμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τό ἀνθρώπινο γένος, τόν σταυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ!

Πρίν ἀπό εἴκοσι αἰῶνες ὁ σταυρός ἦταν ὄργανο ἀτιμωτικῆς τιμωρίας καί φρικτοῦ θανάτου. Οἱ Ρωμαῖοι καταδίκαζαν στήν ποινή τῆς σταυρώσεως τούς πιό μεγάλους ἐγκληματίες.

Σήμερα ὁ σταυρός κυριαρχεῖ σέ  ὁλόκληρη τή ζωή τῶν χριστιανῶν, σέ  ὁλόκληρη τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, ὡς ὄργανο θυσίας, σωτηρίας, χαρᾶς, ἁγιασμοῦ καί χάριτος. Ὅπως γράφει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «αὐτό τό καταραμένο καί ἀποτρόπαιο σύμβολο τῆς χειρότερης τιμωρίας τώρα ἔχει γίνει ποθητό καί ἀξιαγάπητο. Παντοῦ τό βλέπεις. Στήν ἁγία Τράπεζα, στίς χειροτονίες τῶν ἱερέων, στή Θεία Λειτουργία, στά σπίτια, στίς ἀγορές, στίς ἐρημιές καί στούς δρόμους, στίς θάλασσες, στά πλοῖα καί στά νησιά, στά κρεβάτια καί στά ἐνδύματα, στούς γάμους, στά συμπόσια, στά χρυσᾶ καί τά  ἀσημένια σκεύη, στά κοσμήματα καί στίς τοιχογρα­φίες… Τόσο περιπόθητο σέ ὅλους ἔγινε τό θαυμαστό αὐτό δῶρο, ἡ ἀνέκφραστη αὐτή χάρη». Πραγματικά, ὅπου καί ἄν στρέψει κανείς τό βλέμμα του, μέσα καί ἔξω ἀπό τόν ναό, θά δεῖ τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ.

Γιατί ἀπό τότε πού πάνω στόν σταυρό καρφώθηκε καί πέθανε γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, τό ὄργανο αὐτό τῆς τιμωρίας ἔγινε ὄργανο σωτηρίας. Ὁ σταυρός ἔγινε τό σύμβολο τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ. Σύμβολο πού τρέμουν τά δαιμόνια.

Ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ μᾶς χάρισε τήν αἰώνια ζωή. Ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου πραγματοποιήθηκε πάνω στόν Σταυρό τοῦ Γολγοθᾶ. Ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ λύτρωσε τήν ἀνθρωπότητα.

Μᾶς πρόσφερε στήν αὐθεντική τους κατάσταση ὅλες τίς ἀξίες πού ἐξυψώνουν τόν ἄνθρωπο στή σφαίρα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τήν ἀλήθεια, τήν ἀγάπη, τήν ἐλευθερία, τήν εἰρήνη καί ἐπιπλέον ἔδωσε στόν κάθε ἄνθρωπο τή δυνατότητα νά φτάσει στή θέωση. Καθημερινά τόν σταυρό τόν ἔχουμε κοντά μας. Τόν φορᾶμε ἀναζητῶντας δύναμη. Ἄλλες φορές γιά νά δοξάσουμε τόν Θεό, γιά ὁμολογία, γιά νά παρακαλέσουμε, γιά νά παρηγορηθοῦμε, νά διώξουμε τούς φόβους μας, τούς λογισμούς μας, τίς κακές σκέψεις. Σταυρώνουμε τά παιδιά μας ὅταν πηγαίνουν σχολεῖο, γιά ὕπνο, τόν/τή σύζυγο πού ὁδηγεῖ, τό σπίτι, τό φαγητό καί ὅ,τι θέλουμε νά ἔχει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Σταυρός εἶναι ὁ συνοδοιπόρος μας στή ζωή καί στίς προσευχές μας. Τό σύμβολο πού μᾶς ὁδηγεῖ πάντα ψηλά, κοντά στόν Θεό-Πατέρα.